"Als cliënt leer je net zo veel als de cursisten zelf"
Dit jaar is er weer een opleiding tot provocatief coach afgerond. Bérend Drent werkt bij de Politie op de afdeling Functioneel Beheer Opsporing en heeft als nevenfunctie Vertrouwenspersoon.
Cliënt zijn betekent dat je het levende oefenmateriaal bent voor deelnemers van de opleiding. De deelnemers moeten oefenen met problemen en benaderen deze vanuit de provocatieve methode. Dat betekent dat ze liefdevol de ander kietelen en spiegelen, af en toe uitvergroten en met veel humor ons menselijk gedrag benaderen.
De provocatieve stijl is een onconventionele manier van coachen, maar is wel heel werkzaam. Soms heb je in 20 minuten al een ommezwaai bereikt.
Werken met de provocatieve stijl betekent voor je gesprek dat:
het minder kunstmatig is
je meer plezier beleeft
je de ander van oprechte feedback kunt voorzien
je samen creatieve oplossingen bedenkt
de emotionele betrokkenheid wordt verhoogd
je als gesprekspartner minder gevoelig bent voor manipulatie en
dat het de spontaniteit vergroot
Bé over de opleiding tot provocatief coach:
"Het is zeer interessant om een kijkje te krijgen in de opleiding. Wat mij trof was de warmte in de groep; die moet aanwezig zijn om dit soort interventies te kunnen doen . Ik denk dat het ook de kracht is van Vendl die deze ruimte voor vertrouwen geeft.
Ik ging er heen met grote verwachting, en ik moet zeggen dat deze is overtroffen. Het zijn van een cliënt in de opleiding met een eigen realistische coachingsvraag, vond ik intensief, want het raakt je persoonlijk. Vandaar ook je vraag of "nazorg" gewenst is. Wat mij betreft is dat prima gegaan. Er was uiteraard veel begeleiding naar de cursisten toe, maar ook naar ons, de cliënten. (Ook dat hebben de cursisten goed meegekregen).
Misschien heb ik wel meer geleerd dan de cursist: ik heb kunnen zien hoe de cursist het provocatief coachen toepast en aan de andere kant ook ervaren hoe het is dit te ondergaan.
Wat mij bij het provocatief coachen zoals ik het onderging opviel, is dat het intensiever is (voor zowel de coach als de cliënt) dan bij de originele wijze van coaching. Emoties spelen een grotere rol, het uitvergroten van de de casus binnen het gesprek lijkt soms absurd, maar de wijze waarop is heel doeltreffend en effectief. Heel voorname instrumenten zijn humor, warmte en vertrouwen. Uiteindelijk wordt de vrager dusdanig gepositioneerd dat deze de keuze voor de te volgen weg, helder, duidelijk en realistisch, kan maken. Voor de coach een betere “grip”, voor de cliënt het gevoel dat de coach dichter bij hem/haar staat.
Dit was ook mijn bedoeling, omdat ik verwacht dit in mijn werk als vertrouwenspersoon mee te kunnen nemen. Misschien heb ik wel meer geleerd dan de cursist, want ik heb niet alleen mogen meemakenhoe een cursist het provocatief coachen toepast -heb er een beetje op ingespeeld- maar ook ervaren hoe het isomhet als cliënt te ondergaan. Nu kan ik dit ook als vertrouwenspersoon in mijn gesprekken gebruiken.
Wat mij trof bij het afscheid was de hartelijkheid van de cursisten die heel spontaan was. Ik hoop een goede bijdrage te hebben kunnen leveren aan hen”
