Volg je hart, en die van je partner voor relatiebehoud

Volg je hart! (en die van je parter voor relatiebehoud)

Ik zit op de wc en zie het Kampioen-blaadje naast me liggen. "Maak de reis van je leven," staat er groot op de voorkant. Dat ga ik dit jaar doen. Met mijn man. Maar eerlijk? Ik kijk er niet zo naar uit. Zo, dat is eruit.

Ook ben ik het niet eens met die hele “volg-je-hart”-hype. Want als iedereen zomaar zijn hart zou volgen, zou de wereld vol met ongelukken zitten. Echtscheidingen, verkeersfiles richting Bali bijvoorbeeld. Maar goed, deze reis maak ik voor mijn man. Hij droomt hier al jaren van. Toen hij voor het eerst over deze "grote reis" begon, kreeg ik het Spaans benauwd. De bus vond ik leuk. Een maandenlange roadtrip, niet werken? Help. Later bedacht ik: we kunnen dit slim aanpakken. Dus ik zei: “Oké, maar dan wil ik onderweg wél twee keer weg. Eén keer voor mijn congres en één keer voor mijn geliefde provocatieve training.” Mijn man stemde in en heeft zelfs een werkplekje in de bus laten inbouwen. Superlief, toch?

Ik heb nóg een reden waarom ik niet sta te springen, ik kan nergens heen. Als relatietherapeut ben ik groot voorstander van lichamelijk contact. Echt, niets beter voor een relatie dan samen knuffelen, elkaar vasthouden en goed de liefdesstroom laten vloeien. Zo’n reis is daar perfect voor. Maar eerlijk? Ik ben ook een mens. En de gedachte dat mijn man straks 24/7 aan me hangt, maakt me toch wat nerveus. Want voor hem betekent "ontspannen" vooral eten, hangen en mij continu als zijn persoonlijke aaibal gebruiken. Heel lief, hoor, maar ik heb ook mijn eigen momentjes nodig. Een beproefde methode is dat ik voor de ochtendkoffie aankondig dat het tijd is om samen ‘iets sportiefs’ te doen, zoals wandelen of yoga. Gek genoeg is hij dan ineens zó ontspannen dat hij liever niet meegaat. Win-win!

Vakantie-fomo

Het schijnt tegenwoordig 'bon ton' te zijn om grootse reizen te maken. Want alleen door te reizen ontdek je "jezelf." Nou, ik weet prima wie ik ben: een studerende workaholic. Mijn hobby is leren, niet heel lang vakantievieren. Maar dat snappen sommige vriendinnen niet.

“Zit je dan serieus in het weekend ook te werken?” vragen ze dan, met grote ogen. “Dat is niet gezond, Adél! Je moet ook ontspannen.” Je moet ontspannen, alsof het een morele plicht is. Ik moet ook Netflix kijken, ik verafschuw Netflix, wat doe je dan met je leven?! En ja hoor, vervolgens krijg ik een standaardpakket adviezen: "doe eens wat minder," "ga mediteren" en "ontspan wat meer."

Maar hier komt mijn geheim: ik word juist onrustig van nietsdoen. Ik hoef geen drie maanden nietsdoen in een camper. Sterker nog, van deadlines krijg ik energie. Van studeren word ik kalm. En van progressie – of dat nu een nieuw diploma is of een artikel dat afkomt – word ik gelukkig.

Studeren onder de zon

Over geluk gesproken: ik kijk wél uit naar een ander tripje. Ik ga mijn Oekraïense studiegenote Anna opzoeken in Málaga. Toen ik haar voorzichtig polste – “Anna, I love to come, but I really want to study” – begon ze te lachen. “Don’t worry, Adélka, I am a real workaholic too. We will do nothing else!”

Kijk, dát is nou mijn soort vakantie. Studeren, werken, en af en toe een kop koffie erbij. Want relaxen is leuk, maar alleen als het je helpt om weer lekker aan de slag te kunnen.