‘Ik had een échte cliënt!’ echode het in mijn hoofd. Een mens van vlees en bloed zat in mijn wachtkamer en ik was er zo blij mee.
Hoe kwam er nu een cliënt in mijn wachtkamer?
Dinsdag had ik een intakegesprek met Karin gepland, maar ik had haar email niet meer. Dus kon ik haar ook niet mailen dat mijn gesprekken nu via video bellen zouden gaan. Ik had ook niets van haar gehoord dus ik dacht, in deze roerige tijden gaat het wellicht niet door. Ik rekende niet op mijn cliënte.
Achteloos kwam ik mijn kantoor binnen wandelen om 1630, omdat ik een lang ommetje had gemaakt, zat Karin daar te wachten. “Ja, ik weet ook niet of het doorging” zei ze terwijl ze vragend naar me keek.
Natuurlijk gaat het door en prima dacht ik, we doen het gewoon, 1,5 meter afstand dat kan best. Stoelen uit elkaar, handen wassen en beginnen maar. Het was een superleuk gesprek. Nu vind ik mijn cliënten eigenlijk bijna allemaal erg leuk, omdat de methode die ik gebruik, provocatief coachen, zich bij uitstek ook leent om mensen direct leuk te gaan vinden.
Vanuit een verwonderende, luchtige en humoristische houding plaag ik mijn cliënten en zet ik ze op het verkeerde been. Dat was totaal besteed aan deze dame, die kwam om haar dominante gedrag in haar huwelijk eens onder de loep te nemen. Een beetje tegengas en veel humor vond ze erg helend.
Nadat ze wegging liep ik fluitend naar huis. Eenmaal thuis gekomen rende ik op mijn man af en zei: ‘Ik heb een echt iemand gecoached vandaag en dat was zo leuk!’
Ik was me helemaal niet bewust van de ‘social deprivation’ die al 1,5 week gaande was bij mij. Ik had geen benul van het gebrek aan contact of eigenlijk gebrek aan echtheid, maar dat was er zeker wel. Mijn lichaam reageerde totaal anders op deze persoon dan op de video calls. Nu doe ik al 5 jaar skypecoaching met mensen over de gehele wereld, maar ik had niet verwacht dat als je alléén skype sessies houdt, je beroofd wordt van een stukje levensgeluk. Dat besef kwam pas nadat Karin mijn praktijk betrad, in quarantaine tijd en ik het gesprek tóch door liet gaan. Op een veilige manier natuurlijk.
Ik weet zeker dat als ik een onderzoek zou doen, met allerlei draadjes zoals Wim Hoff dat ook met zijn methode gedaan heeft, dat je een verhoging van geluksstofjes zou vinden in mijn lijf.
Iedereen is nu druk met alles online te gaan zetten en biedt online lessen aan. Ik kan niet wachten tot er weer echt menselijk contact is. Ruiken, voelen, zien, horen proeven. Dat geeft nu eenmaal andere sensaties. Laat iedereen na de corona maar allerlei online tools hebben, prima. Ik richt me dan weer lekker op lessen en therapie met echte mensen! Ik heb nu al zin in de boost op mijn immuun systeem.
